"Dziady" cykl dramatów romantycznych Adama Mickiewicza, na który składają się trzy luźno powiązane części, kolejno II, IV i III oraz nieukończona część I (Dziady. Widowisko). Elementem je spajającym jest obrzęd dziadów dokładnie przedstawiony w części II, wspominany przez Gustawa w cz. IV i odbywający się w scenie IX cz. III. W utworze znajdują się liczne wątki autobiograficzne, zawarte są w nim idee romantyzmu, także polskiego, związanego z walką narodowowyzwoleńczą z rosyjskim zaborcą. [lubimyczytac.pl]

Kluczem do przedstawienia polskim czytelnikom reprezentacyjnego spojrzenia na bogactwo chińskiej literatury XX i XXI wieku jest wybór autorów cenionych i nagradzanych, choć w różnym stopniu znanych. Książka jest podzielona na trzy części: utwory prozy narracyjnej, poezję i dramat, jest to więc pierwsza antologia w języku polskim obejmująca te trzy formy. Przeważa proza – od form krótkich po dłuższe, mogące uchodzić za minipowieści. We wstępie profesor Lidia Kasarełło posłużyła się metaforą owoców, często o gorzkim i cierpkim smaku, które „zazwyczaj lśnią jak wypolerowane lustra, odbijając refleksy otaczającego świata, choć nie brak wśród nich matowych i groteskowych form”. Ten doskonały obraz oddaje zarówno złożoność rzeczywistości chińskiej XX i XXI wieku – z całym ogromem i gwałtownością zachodzących w niej przemian ‒ jak i charakteru prezentowanych tu utworów. Wiele ma gorzki i cierpki smak. Zwłaszcza gdy wyrosły w minionym stuleciu. Próżno pośród nich szukać opowieści o walecznych rycerzach, pięknych konkubinach, cesarskich satra­pach, konfucjańskich uczonych, mędrcach i poetach recytujących wiersze przy blasku księżyca. Pastoralna liryczność sąsiaduje tu z niestroniącą od wulgaryzmów ironią, konwencjonalna nowela z surrealistycznym obrazem, wzruszenie z oskarżeniem, przesycone czułością wspomnienia z brutalną wizją psychicznego okaleczenia. Wszystkie teksty otwierają przed czytelni­kiem możliwość odkrywania różnorodności form, stylów, przede wszystkim jednak poznawania wewnętrznych splotów kulturowych, politycznych i społecznych, stanowiących kanwę wielowymiarowego obrazu Chin, namalowanego słowem. Wśród wybranych autorów znaleźli się: Shen Congwen, Qian Zhongshum, Mu Shiying, Shi Tiesheng, Wang Xiaobo, Yu Hua, Su Tong, Yan Ge, Han Shaogong, Can Xue, Zhang Chengzhi, Oser, Xu Zhimo, Wen Yiduo, Gu Cheng, Zhou Lunyou, Xi Chuan, Yi Sha, Sun Wenbo, Ge Mai, Meng Jinghui. Przekłady nie tylko zostały poddane redakcji naukowej, uzu­pełnione biogramami pisarzy, ale także opatrzone szczegółowymi przypisami eksplikacyjnymi, ułatwiającymi zrozumienie chińskich realiów. Autorami tłumaczeń z języka chińskiego są wyłącznie sino­logowie, w większości związani ze światem nauki.

Lektura wraz opracowaniem to znakomita pomoc i inspiracja dla uczniów oraz nauczycieli. Tekst opatrzono wskazówkami interpretacyjnymi i hasłami ułatwiającymi nawigację po książce – dzięki nim łatwo znaleźć potrzebny w trakcie omawiania lektury fragment, zgromadzić materiały do wypracowań i ustnych wypowiedzi, zapamiętać najważniejsze informacje i utrwalić znajomość lektury. Zamieszczone na końcu książki opracowanie podporządkowano podstawie programowej. Zawiera ono ciekawy biogram autora, streszczenie, mapę mentalną, najważniejsze zagadnienia omawiane na lekcjach, a także wiele inspirujących informacji, podpowiedzi i zadań, dzięki którym czytanie lektury staje się twórczą przygodą. Opracowanie powstało pod kierunkiem Katarzyny Zioły-Zemczak, nauczycielki języka polskiego z bogatym doświadczeniem w pracy z dziećmi i młodzieżą, wieloletniej doradczyni metodycznej, a obecnie konsultantki ds. języka polskiego pracującej na co dzień z nauczycielami.

Nieznane oblicze znanego filozofa

Od Fausta do autoparodii - Wejście i wyjście to pierwszy zbiór mniej znanych i nigdy nie publikowanych tekstów literackich Leszka Kołakowskiego. Dramaty, scenariusze filmowe, satyry, wiersze, limeryki, bajki... - nie bez powodu wybitny filozof debiutował jako poeta. Niezwykłe poczucie humoru, językowa wirtuozeria i zabawa słowem pokazują, że owa twórczość - uznawana za życia Kołakowskiego przez niego samego i przez krytyków za pomysłowy i zabawny dodatek do twórczości poważniejszej - odkrywa kolejne, nie znane dotąd oblicze autora Mini-wykładów o maxi-sprawach. [empik.com]